LIEFSTE LICHAAM

Naar aanleiding van het feest van 30 jaar Palliatieve zorg in België heb ik een tekst van mij herwerkt. Het is een gedicht dat ik schreef voor een boek van Marc Cosyns en ik heb mij laten inspireren door de laatste levensdagen van mijn vader.

Liefste lichaam,

Ik vind ons een droomkoppel. 
Gij zijt het huis, ik de bewoner.
Vanaf seconde nummer één voelde ik mij thuis en ‘t was direct mijne verjaardag.
‘t Was eigenlijk alle dagen mijne verjaardag met u.
Gij waart mij, ik u, maar we bleven alle twee trouw aan onszelf,
tot in ’t oneindige, dat hadden we elkaar beloofd.
En ook al zitten we hier nu met enorm veel blutsen en builen,
‘t begon allemaal zo schoon.
Met verwondering, goede hoop en yoghurt met grenadine en zo van die dingen.
Maar nu.. och here toch.

Liefste lichaam, ik vraag het u,
laat mij vrij.
‘t Is niet meer wijs.
De laatste tijd ben ik precies een draaiende discobal.
Ik verander van geel, donkerpaars naar zo van dat zacht parelmoer met een gouden randeke rond. Allemaal hippiekleuren waar ik niet zo zot van ben.
En ik vlieg van uw hoofd naar uwe rug, van uw knieën tot in uwen onderbuik.
Naar de pijnplekken, naar daar waar gij mij ‘t meest nodig hebt.
Nu hang ik vooral rond uw hart en uw longen.

Ruikt ge ’t ook?
Diene zoete geur, precies gelijk honing?
Die kennen wij toch?
Maar ja, natuurlijk, dat is dezelfde geur als bij ons geboorte.
‘t Einde komt aan zijn begin.
Zo zeggen ze dat toch hé? ‘‘t Einde komt aan zijn begin.’
Perfect op tijd, want ons valies is gemaakt en ze zit stampvol met
magnifieke, ontroerende en pijnlijke tot zeer pijnlijke momenten.
De laatste uren zijn gestolen, maar des te geweldig.
In de dubbele betekenis van ‘t woord.

Lijf, luistert!
Gij hebt veel gekund, ge hebt veel gedaan, maar geef toe,
nu zijt ge toch versleten, nee? Toch?
Uw zintuigen zijn moe, uw ogen vallen toe.
Alles is gelijk van zijde, maar let op!
Nog één heldendaad gaat gij doen, de strafste van allemaal.
Uw geliefden wachten er op, met gemengde gevoelens.
Maar toon hen hoe het moet, gij kunt dat.
Toon ze hoe ge moet sterven, gij durft dat.

Neem nog efkes uwen tijd, maar daarna…
Komaan! Komaan!
Ik wil gaan vertellen hoe volmaakt gij zijt.
Vooral nu, zo heel, geheel en geeltegans uzelf.
Ik wil gaan spoken.
Daar zit ik al een leven lang op te wachten.
Ik wil uw geliefden gaan verrassen op de meest onmogelijke momenten,
In beelden, ideeën, de liefde die gij waart, de typische dingen die gij deedt.
En de mensen die u zeer deden, maak ik bang.
‘t Is beloofd!

Rood
Hoe warm gij zijt, ik zeg het u.
Rood, hoe graag ik u zie,
Voor immer en altijd.

Uitkijkend naar een positief antwoord, groet ik u,

Uw maatje,
Uw ziel